قرارداد هوشمند ابزاری نوین است که فرآیند انجام معاملات دربردارنده تراکنش مالی را ساده‌تر می‌سازد. با قرارداد هوشمند امکان انجام تراکنش بدون نیاز به واسطه و طرف سوم فراهم می‌شود.قراردادهای هوشمند بر بسترفناوری بلاکچین اجرا می‌شوند و امکان خودکارسازی فرآیندهای مربوط به اجرای قرارداد را مهیا می‌کنند. در این میان، پلتفرم اتریوم سبب شده تهیه قراردادهای هوشمند و اجرای آن برای کاربران از سراسر دنیا ساده‌تر شود.
اشیای قراردادهای هوشمند
اساسا هر قرارداد هوشمند از سه بخش اساسی تشکیل شده است که به آنها اشیای آن قرارداد هوشمند گفته می‌شود.
- امضا کنندگان هستند: در هر قرارداد باید دو یا چند طرف وجود داشته باشد تا قرارداد مابین آنها منعقد شود. امضاکنندگان با توافق بر سر مفاد قرارداد ابتدا آن را تأیید کرد و سپس درزمانی که شرایط قرارداد به‌طور کامل احصا شد یک‌بار دیگر امضاکنندگان اتمام قرارداد را تأیید کرده و قرارداد تکمیل می‌شود.
- موضوع توافق است: موضوع توافق تنها می‌تواند یک شیء (object) باشد که در محیط قرارداد هوشمند وجود دارد. همچنین قرارداد هوشمند باید دسترسی بدون مانع و مستقیم به شیء موردتوافق را داشته باشد. مثلاً اگر قرار است درازای قراردادی، یک اپلیکیشن به فرد تحویل داده شود. شبکه قرارداد هوشمند باید به فایل اپلیکیشن دسترسی داشته باشد.
- شرایط توافق است: هر قرارداد باید شرایط خاصی را دربربگیرد. این شرایط باید به‌صورت ریاضی به‌طور کامل نوشته‌شده و با یک‌زبان برنامه‌نویسی که مخصوص قرارداد هوشمند است، توصیف شود. این شرایط شامل الزامات طرفین قرارداد و همین‌طور پاداش‌ها، تنبیهات و سایر شرایط موجود در قرارداد است.
قراردادهای هوشمند چگونه کار می‌کنند؟
یک قرارداد هوشمند می‌تواند توسط هر کسی در بلاکچین ایجاد و به کار گرفته شود. کد آنها شفاف و قابل تایید عمومی است، به این معنی که هر طرف علاقه‌مند می‌تواند دقیقا ببیند که وقتی یک قرارداد هوشمند دارایی‌های دیجیتال را دریافت می‌کند چه منطقی دنبال می‌کند.
قراردادهای هوشمند به زبان‌های برنامه نویسی مختلفی (از جمله سالیدیتی، وب اسمبلی و میکلسون) نوشته می‌شوند. هر کامپیوتر در شبکه (یا “نود”) یک کپی از تمام قراردادهای هوشمند موجود و وضعیت فعلی آنها در کنار بلاکچین و داده‌‌های معامله را ذخیره می‌کند.
هنگامی که یک قرارداد هوشمند وجوه را از یک کاربر دریافت می‌کند، کد آن توسط تمامی نودها در شبکه به منظور رسیدن به توافق و جریان حاصل از ارزش اجرا می‌شود.
این همان چیزی است که قراردادهای هوشمند را قادر می‌سازد تا به طور ایمن بدون هیچ قدرت مرکزی اداره شوند، حتی زمانی که کاربران معاملات مالی پیچیده‌ای با نهادهای ناشناخته انجام می‌دهند.
