دوشاخه‌ای در جاده
2017: جنگ داخلی
امروز را با یک درس کوچک تاریخی شروع می‌کنیم. چندین سال پیش یک جنگ داخلی بین دو طرفِ جامعه بیتکوین در سال 2017 در گرفت که همه چیز را تغییر داد.
در حال حاضر، شما با بیتکوین یا چیزی که ما با نمادِ BTC می‌شناسیم (در برخی صرافی‌ها، XBT) آشنا هستید. در سال 2017، بیتکوین کَش (BCH) در نتیجۀ یک “هارد فورک” ظاهر شد. هارد فورک‌ها به طور کاملاً شهودی در تصویر بالا توضیح داده شده‌اند، اما در اصل، زمانی که برخی از افراد می‌خواهند قوانین شبکه بلاکچین را تغییر دهند (بدون اجماعِ کامل)، به طور کامل به یک بلاک‌چینِ مجزای دیگر کوچ می‌کنند تا قوانین شبکه جدید را باب میل خود تغییر دهند. چیزی شبیه به طلاق گرفتن!
این دقیقا همان چیزی است که در مورد BTC و BCH اتفاق افتاد. در 1 آگوست 2017، پس از جداییِ شاخۀ سخت یا هارد فورکِ بیتکوین کش از شبکۀ بیتکوین، همه افرادی که بیتکوین داشتند، مقدار مساوی بیتکوین کش نیز در اختیار گرفتند. اما استقبال جامعه رمزارز همچنان از BTC بیشتر بود و تغییرات جدید در قالب رمزارزِ BCH نتوانست BTC را شکست دهد (این موضوع را تفاوت قیمت و نرخ هش، امروز ثابت می‌کند). اما چرا این مشاجره اتفاق افتاد؟
مشکل مقیاس پذیری (گسترش پذیری)
اگر امروز از بسیاری از بیت‌کوین‌بازها (Bitcoiners) بپرسید که درباره مشکلاتِ مقیاس‌پذیریِ بیتکوین چه فکر می‌کنند، می‌خندند و به شما می‌گویند که بیتکوین مشکل مقیاس‌پذیری ندارد. هر چقدر هم که مسئله مقیاس‌پذیری مشکل‌ساز باشد، حقیقت همچنان ثابت مانده است: بیتکوین به تنهایی نمی‌تواند مقیاس‌پذیر باشد. اگر جهان بخواهد بیتکوین را بیشتر بپذیرد، حتماً به راه حل‌هایی نیاز دارد.
فردا راه‌حل‌های لایه‌ای برای مقیاس‌گذاری بیتکوین برای استفاده به‌عنوان پول نقدِ همتا به همتا را بررسی می‌کنم، اما امروز نحوه تلاش بیتکوین کش برای مقیاس پذیر کردن بیتکوین در بلاکچین به شکل بومی را پوشش خواهیم داد.
بحث اندازه بلوک
پذیرندگان اولیه بیتکوین در مورد چگونگی مقیاس پذیری بیتکوین گفتگوهای زیادی داشتند. در حالی که برخی استدلال می‌کردند که مقیاس‌پذیری باید با راه‌حل‌های برون‌زنجیره‌ای (Off-Chain) داشته باشد، برخی دیگر بر افزایش اندازه بلوکِ ۱ مگابایتیِ بیتکوین تاکید داشتند تا وقتی بلاک‌ها به طور فزاینده‌ای با تراکنش‌ها شلوغ می‌شوند، پذیرندگان جدید منصرف نشوند.
در نگاه اول، افزایش ظرفیت اندازه بلوک و کاهش هزینه تراکنش برای کاربران ایده خوبی به نظر می‌رسد. اما رفتن به این مسیر به سخت‌افزار گران‌تر و پیچیده‌تری نیاز دارد، که باعث می‌شود کاربران شخصی (در مقایسه با شرکت‌های بزرگ) کمتر بتوانند بلوک‌ها را با گره‌های خودشان تأیید کنند. با افزایش اندازه بلوک، اعتبارسنجی موثر بلوک‌ها برای گره‌های کامل دشوارتر می‌شود، بنابراین موانع بیشتری برای ورود گره‌های در حال اجرا بوجود می‌آورد و بیتکوین را غیرمتمرکزتر می‌کند.
بیتکوین باید مقیاس پذیر شود (یعنی به سرعت و به سادگی گسترش یابد)، اما باید این کار را بدون به خطر انداختن امنیت و تمرکززدایی انجام دهد.
به دلیل این مشاجره در جامعه بیتکوین، کسانی که بر اندازه بلاک‌های بزرگ‌تر تاکید داشتند، بیتکوین کش را با ایجاد یک شاخۀ سخت در بیتکوین راه‌اندازی کردند که حجم بلاک را از ۱ مگابایت به ۳۲ مگابایت افزایش می‌داد.
انواع دیگر فورک
در طول سال‌ها، هارد فورک‌های بیشتری از ارزهای دیجیتال مختلف بیرون آمده‌اند. یکی از محبوب ترین فورک‌های بیتکوین لایت کوین (LTC) است و یکی از فورک‌های برجسته بیتکوین کش بیتکوین SV (BSV) است.
به طور معمول، هارد فورک‌ها ناشی از کسانی است که از قوانین یک پروتکل موجود، مانند اندازه بلوک یا مدت زمان لازم برای استخراج یک بلوک جدید، ناراضی هستند. اگرچه هارد فورک‌ها باز هم به وجود می‌آیند، اما بسیار بعید است که این ارزهای رمزپایه به چیزی جز یک طرح «پامپ و دامپ» تبدیل شوند. اگر آنها به عنوان یک ارز دیجیتالِ برتر مانند لایت کوین زنده بمانند، اهداف آنها برای جایگزینی بیتکوین به عنوان یک «بهبود»، کاملا غیرممکن است. این به دلیل تسلط موجود بر شبکه بیتکوین است که هفته آینده به آن خواهم پرداخت.
